Ένας ακαταμάχητος μπελάς
Σε μία από τις επισκέψεις μας κατά την διάρκεια του Κοινοτικού μας Προγράμματος τον Νοέμβριο, περιποιόμασταν μία ομάδα γαϊδουριών όταν συναντήσαμε ένα συγκεκριμένο, το οποίο θα μπορούσαμε να περιγράψουμε ως μπελά! Αυτό το όμορφο, τυπικά μεγαλόσωμο Κυπριακό γαϊδούρι, χειριζόταν με ευκολία και η συμπεριφορά του ήταν πολύ καλή, κι έτσι δεν σκεφτήκαμε και πολύ για να το αφήσουμε να περιπλανιέται ελεύθερο μέσα στο χωράφι, ενόσο περιποιόμασταν τα άλλα γαϊδούρια. Έπρεπε να ξέραμε καλύτερα, αφού αποφάσισε ότι όλος ο εξοπλισμός που είχαμε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου μας, έπρεπε να βγεί από την κάσα ή να φαγωθεί! Αγνοούσε εντελώς τα όσα του λέγαμε, μέχρι που τον μετακινούσαμε σε άλλη περιοχή, όμως ο κύριος επέμενε και επέστρεφε στην σκηνή για να συνεχίσει το έργο του. Άρπαζε τα κουτιά, την παγωνιέρα που περιείχε τα ποτά και το φαγητό μας, ακόμη και το κάλυμμα του αυτοκινήτου - τίποτα δεν ήταν ασφαλές! Τελικά, ένας από εμάς έπρεπε να σταθεί φρουρός ασαλείας όλη την ώρα! Κάτι λογικό να κάναμε, θα ήταν να του βάζαμε ένα περιλαίμιο και να τον δέσουμε κάπου μέχρι να τελιώσουμε, όμως επειδή μας έκανε όλους να γελάσουμε με την ψυχή μας, απλά τον αφήσαμε να βλέπει τον φρουρό. Στην πραγματικότητα κατάφερε αυτός να εκπαιδέυσει εμάς - 'συνεχίστε να ξύνετε την πλάτη μου μας έλεγε και υπόσχομαι να αφήσω τα πράγματα σας ήσυχα'! Θα το θέλαμε να τον παίρναμε μαζί μας στο Καταφύγιο, όμως τίποτα δεν θα ήταν ασφαλές μαζί του. Ίσως του χρόνου θα ήταν καλύτερη ιδέα να περπατούσαμε ως το χωράφι του, παρά να οδηγήσουμε ως εκεί;;!